Eind 2008 schreef ik voor het Tilburgse Citysounds magazine een interview met kunstenares Tinkebell.

* “ZO’N 98 PROCENT

VAN DE MENSEN IS

HARTSTIKKE DOM”

Gehuld in haar roze gebreide trui, die perfect matcht

met haar dik aangezette roze oogschaduw, ziet Tinkebell

er lief uit. Toch draaide ze eigenhandig haar kat de nek

om, vilde ze cavia’s om er een op afstand bestuurbaar

speeltje van te maken en veroorzaakte ze opschudding

doordat ze tijdens een expositie zestig haantjes door

een versnipperaar wilde halen. Een gesprek met deze

fel bekritiseerde oud-studente van de Tilburgse kunstacademie.

* CS: Wat ben je eigenlijk? Een kunstenaar of een

activiste?

“Dat is totaal niet interessant. Ik ben in ieder geval geen activiste,

al denken mensen soms van wel . Het is niet aan mij om te

bepalen of ik kunstenaar ben, want je komt er simpelweg niet

uit wat kunst is en wat niet. Ik heb wel een kunstachtergrond en

werk binnen een kunstcontext Je zou me kunnen typeren als een

observator. Ik observeer de hele dag door alles en iedereen. Ik

verbaas me over de belachelijkheid, de hypocrisie, de naïviteit en

hoe mensen zich blindstaren op hun eigen kleine leventje. Om dat

zichtbaar te maken, trap ik er zo hard als ik kan tegenaan .”

* “IK WIL IETS VERANDEREN

EN DAT KAN IK NIET. DAT IS

HEEL ERG FRUSTREREND”

* CS: En dan hoop je dat de mensen er iets mee gaan

doen?

“Dat is wel mijn ideaal. Toen ik studeerde, had ik die illusie ook

nog echt. Maar nu ben ik niet meer zo naïef dat ik verwacht dat

mensen door mijn kunst veranderen. Ik weet nu uit ervaring hoe

bepaalde systemen werken. Snappen doe ik het echter nog steeds

niet. Neem nu mijn project waarbij ik honderd hamsters heb laten

rondrennen in van die speciale loopballen. Ik vind dat al tijden

bizar, mensen die een hamster in een kooi zetten en het beest

dan in een bal stoppen met het gevoel dat ze iets goeds doen

voor hun dier. Op het moment dat ik het laat zien is iedereen

gechoqueerd en ben ik een dierenbeul. Mensen willen simpelweg

niet geconfronteerd worden met wie ze zijn. Ik doe namelijk

helemaal niets wat niet bestaat. Het enige wat ik doe, is het

uitvergroten en het in een andere context plaatsen van dingen.

Maar ook ik raak gechoqueerd als mensen iets nieuws denken te

zien in mijn werk. ”

* CS: Zie je echt niet aankomen dat mensen gechoqueerd

raken?

“Nee, alles wat ik doe is voor mij namelijk geheel vanzelfsprekend.

Ik denk niet in controversen, choqueren of vernieuwen.

Daar ben ik helemaal niet mee bezig. Veel mensen denken van

wel. Misschien kijk ik juist wel heel realistisch naar dingen en

andere mensen niet.”

* CS: Deden ‘die andere mensen’ dat ook niet toen je

een subsidie aanvroeg?

“Ik heb nooit subsidie gekregen en daarom lopen projecten veel

langer dan nodig. Volgens de subsidieaanvragers kom ik te veel

in de media en wil ik alleen maar choqueren. Ik heb wel recht op

een kunstenaarsuitkering, maar die wil ik niet. Ik werk gewoon

voor mijn geld. Subsidie en een uitkering zijn twee verschillende

dingen. De instantie waar je subsidie aanvraagt is een soort

van opdrachtgever die wil dat je bepaalde kunst maakt. Bij een

uitkering krijg je geld puur en alleen om te claimen dat je kunstenaar

bent. Aan de andere kant is het ook wel mooi dat ik geen

subsidie krijg. Daaruit blijkt namelijk dat ik niet binnen de geijkte

kaders pas .”

* CS: Je wordt ook bedreigd, maar stelt dat iets voor, of

blijft het bij af en toe een mailtje?

“Mailtjes krijg ik heel veel en ik heb één keer aangifte gedaan

van telefonische bedreiging. Gelukkig weet niemand waar ik

woon, dus er heeft nog nooit iemand voor mijn deur gestaan. Er

is ook nog nooit iets van me vernield. Dus echt bedreigd heb ik

me nog nooit gevoeld. Ik ben wel een keer de hele nacht telefonisch

lastiggevallen. Dat was behoorlijk irritant.”

* CS: Hoe ziet een dreigmail er dan uit?

“Ik ben erachter gekomen dat er maar twintig soorten haat- en

dreigmail bestaan. Binnen deze categorieën hebben ze allemaal

hetzelfde woord- en hoofdlettergebruik en dezelfde zinsopbouw.

Negentig procent van die mails komt van pubers en de overige

tien procent van huisvrouwen met een uitkering. Ik heb er

duizend uitgezocht die ik ga bundelen in een boek dat in april

uitkomt. Ik ga er alle persoonlijke gegevens van de afzenders bij

vermelden .”

* “VOLGENS DE SUBSIDIEAANVRAGERS

KOM IK TE VEEL

IN DE MEDIA EN WIL IK ALLEEN

MAAR CHOQUEREN”

* CS: Vind je wel dat je mooie dingen maakt?

“Gelukkig wel! Anders zou ik het ook niet kunnen doen, maar

tegelijkertijd haat ik het. Het is een haat-liefdeverhouding. Het is

verschrikkelijk om kunstenaar te zijn. Maar ja, ik kan niets anders.

Ik zie het als een soort van missie. Het is voor mij ook geen keuze.

Je bent kunstenaar, dat is dan ook het belangrijkste. Als iets klaar

is, is dat heel fijn. En al het andere is verschrikkelijk. Exposities

inrichten vind ik bijvoorbeeld helemaal niet leuk, maar het is wel

noodzakelijk. Het mooie is het vrij zijn, doen wat je wilt doen.”

* CS: Ik krijg toch het idee dat je niets leuk vindt. Baal je

ook van dit interview?

“Ja, ook dit vind ik niet leuk, maar ik doe het omdat het dingen

zichtbaar maakt. Mijn werk bestaat als er over geschreven wordt,

nog meer dan bij een expositie waar maar relatief weinig bezoekers

komen . Ik zie het gewoon als een baan, daar horen ook

dingen bij die niet leuk zijn.”

* CS: En dat maakt je niet moe?

“Verschrikkelijk! Ik lig elke avond uitgeput in mijn bed. Ik ben

eigenlijk helemaal niet positief, mijn werk is dat ook niet. Ik wil

iets veranderen en dat kan ik niet. Dat is heel erg frustrerend .”

* CS: Heb je dan geen heel zwaar leven?

“Dat zou je aan mijn therapeut moeten vragen. Ik weet het niet,

ik ben gewoon zo. Geen idee of mensen die niet nadenken gelukkiger

zijn. Misschien wel, geluk is met de dommen. Maar dat

betekent niet dat het goed is.”

* CS: Vind je het wel fijn dat je over dingen nadenkt, of

had je liever als een huisvrouw met een uitkering

dreigmailtjes gestuurd naar een kunstenaresje dat rare

dingen met dode dieren doet?

“Het zou fijn zijn als je daar gelukkig mee kon zijn; met plezier

naar je werk gaan en daar de hele dag broodjes smeren. En als

je dan thuis komt lekker op de bank kruipen om GTST te kijken

en om elf uur je bed in om de dag erna weer broodjes te gaan

smeren. Maar ik kan dat niet. Ik doe nu in ieder geval iets nuttigs,

want ik voeg iets toe. Zo’n 98 procent van de mensen is hartstikke

dom, maar dat zijn ook niet de mensen waar ik me in mijn

werk op richt. Het is wel de groep waar ik mijn inspiratie uit haal.

Er zijn veel mensen die nooit iets zullen doen waar ze bewust

voor gekozen hebben. Wij zijn eigenlijk een soort dieren die puur

intuïtief handelen en niet nadenken. Mensen zijn geen leuke

dieren.”

*CS: Je stelt jezelf dus boven 98% van de mensheid. Is dat

niet wat arrogant?

“Jawel, maar het is terechte arrogantie.”